Naar Cienfuego

7 januari
WIFI is een zeer schaars goed in Cuba, gratis WIFI onbekend, toegang tot internet vrijwel uitsluitend op bij de internetkantoortjes, meestal met een zeer beperkt aantal pc’s. Lange wachttijden en -rijen zie je bij de internetkantoren waar je paspoort wordt geregistreerd als je voor 2 CUC een internettegoedkaart koopt, als je geld wilt wisselen, bij het ophalen van de huurauto, voor de vrijwel lege winkels waar overwegend (sterke) drank wordt verkocht. De taferelen en dienstverlening bij deze staatsondernemingen kennen wij vooral uit het Oost-Europa voor de val van de muur (1989), in Cuba zijn ze anno 2016 nog dagelijkse kost: in dit geval 2 uur wachten om je e-mail te kunnen lezen. De particuliere initiatieven die inmiddels zijn toegestaan en wat meer ruimte krijgen, zoals de kleine restaurantjes en casas particulares zijn wat dat betreft een verademing. In Cienfuego laten we ons per fietstaxi naar het oude stadscentrum brengen. Onze aanvankelijk ongemak over de vraag of hiermee we een arme kansloze Cubaan uitbuiten verdwijnt als sneeuw voor de zon als deze man zijn verhaal doet. Van oorsprong was hij werkzaam als technicus, en ja de fietstaxi is hard werken, maar hij verdient een stuk meer dan in loondienst en bovendien kan hij nu zelf bepalen hoeveel en wanneer hij werkt. Het centrum bestaat uit wat grote oudere gebouwen, zoals de kathedraal, het parlementsgebouw, het colegio en de triomfboog rond een parkje. Vooral het Teatro Tomás Terry is met zijn originele interieur de moeite waard. Bij de boulevard zien we een soort Moors paleis, de eigenaar kwam uit Andalusië en was een bewonderaar van het Alhambra.