Hi, how are you today?

Voor de route van de Grand Canyon naar Phoenix kiezen we een scenic highway, waarbij we proberen in het bergachtige gebied te blijven. Dat vinden we mooier en het is koeler. We kijken in diverse stadjes met gebouwen of kern die als 'very old' en historisch worden aangemerkt, maar ouder dan 100-125 jaar zien we in Arizona eigenlijk nooit. In onze beleving valt dat 'very old' dan ook wel mee, wij associëren dergelijke omschrijvingen toch eerder met opgravingen, ruïnes of monumenten in oude steden als bijv. in Griekenland, Italië of Spanje.

Sedona is een aardig stadje, niet historisch, maar je struikelt er over winkels met allerlei new age-achtige diensten, zoals aura lezen, toekomst voorspellen dmv handlezen, stenen met bepaalde krachten, etc. Het is aan ons niet besteed dus we rijden verder. Jerome is de volgende plaats die we aandoen. Een leuk voormalig mijnwerkersstadje met de typische gebouwen die daar in die tijd bij hoorden. Voor de zuiderlingen onder ons: Jerome(Jeromeke) klinkt lekker Vlaams en we lezen dat zich hier zo'n 100 jaar geleden al een Belgische madam vestigde die een 'huis van plezier' begon. We kamperen onderweg nog op onze favoriete campings in de natuurparken en genieten van de laatste keren in een vuurtje staren.

We zakken verder af naar Phoenix en belanden daarmee weer in cactusland en in de hitte van deze enorme stad. Reden we de vorige keer de stad in via de wijken met 'gated communities' (mooie huizen voor beter gesitueerden achter een hek met eigen beveiliging), deze keer komen we vanaf een andere weg de stad in, die er met wijken bestaande uit RV's en mobile homes een stuk minder uitziet. Verder zoals bij elke stad hebben ook hier de invalswegen het meest weg van eindeloos lange bedrijventerreinen met allerlei soorten winkels, motels, restaurants, garages, bedrijven. Phoenix kan ons niet echt bekoren: met grote afstanden en een flinke hitte is het volledig ingericht op het gebruik van auto's, je ziet er weinig mensen op straat en van haar stedenschoon (oud of modern) moet deze stad het ook niet hebben. Het geldt voor meer Amerikaanse steden. De prikkels om energie te besparen zijn in Amerika niet zo groot. De afstanden zijn groot, benzine en elektriciteit kosten geen drol en dus stappen mensen voor elke meter in de auto en ronken de airco's op volle toeren. Want huizen en gebouwen zijn mede vanwege die ontbrekende prikkels over het algemeen niet bijzonder goed geïsoleerd. Met als gevolg dat het vaak werkelijk steenkoud is in winkels of restaurants en je neervalt van de hitte als je weer naar buiten stapt.

Wat ons wel bevalt is de vriendelijkheid en hulpvaardigheid die we eigenlijk overal in Amerika ervaren. Als we in Phoenix de laatste zaken moeten regelen krijgen we bij alle 'loketten' waar we nog moeten zijn de vraag "hi, how are you today". Een vraag die we, zoals dat hoort, beantwoorden met "fine, thank you, how are you". Hierop volgen dan meestal de inhoudelijke of praktische zaken en vervolgens wordt afgesloten met: "thank you", "have a nice day" of "have a safe trip". Het hoort bij de korte gesprekjes en begroetingen op al die plaatsen waar je als klant/gast tegemoet getreden wordt, een praatje maakt met mensen die je onderweg tegenkomt, tot zelfs ik weet niet hoeveel wandelaars op een trail. Een vraag die we zijn gaan waarderen en die we beslist gaan missen. Er is vast van alles te zeggen over het feit dat dit soort belangstelling in de dienstverlenende sector tot de routines behoort, dat het loon van de bediening zo laag is dat ze op deze manier de fooi binnen willen halen om hun salaris op te krikken, dat het wellicht oppervlakkige belangstelling is en nog veel meer. Maar het voelt meer welkom en prettiger tegemoet getreden dan de dienstverlening in NL die wij over het algemeen toch een stuk chagrijniger vinden.