De helaasheid der dingen

We moeten naar huis want er komt een eind aan wat bij de start een eindeloos lange periode leek. Met gemengde gevoelens constateren we dat dit nu eenmaal bij die ´helaasheid der dingen´ behoort. In Phoenix leveren we de dag voor vertrek onze camper zonder al te veel helaasheid weer in. We weten nu hoe het is: echt aangenaam rijden vinden wij het niet, het is vooral heel comfortabel als het regent, maar voor ons toch geen kamperen. Vooralsnog bedenken we dat campers voor ´later´ zijn als we met onze rollator niet meer in een tentje passen.

We zijn weer thuis na een vlotte terugreis. Op het vliegveld van Phoenix geen dozen dus gebruikten we de onvolprezen plastic hoezen van de fietsvakantiewinkel om de fietsen in te pakken. Bij de overstap in Houston moeten we even tempo maken om de aansluitende vlucht naar Amsterdam te halen. De volgende morgen rond 8 uur staan we op Schiphol de fietsen weer in orde te maken en stappen we in de trein naar Middelburg. Dankzij vrienden, familie en buren die een oogje hielden op zaken als post en huis is daar alles prima in orde. Het is vooral heerlijk om iedereen weer te zien. En hoe we ook van het kamperen hebben genoten er is echt niets mis met alle comfort zoals vaatwassers of een riante badkamer om te douchen en af te drogen met een enorme handdoek :D

Weer thuis dus. Inmiddels alweer een paar weken. Dat we nog niet eerder een laatste ´waarbenjijnu´ berichtje hebben geplaatst heeft met die ´helaasheid der dingen´ te maken. We maken een vuurtje in de tuin en proberen zo, geholpen door het mooie najaarsweer, nog even de illusie vast te houden dat het nog niet echt afgelopen is. Drie maanden hebben we met overwegend mooi weer buiten geleefd en in feite was de wereld klein: wereldnieuws als de aanslag in Noorwegen of de opstand in Libië, de politiek in Nederland (doe normaal man) zouden we in NL dagelijks volgen. Het ging nu grotendeels aan ons voorbij en dat maakte eigenlijk ook niet uit. Het dagelijks leven tijdens zo´n tocht is vrij basic en overzichtelijk: rond 6u bij zonsopgang opstaan, hoeveel kilometers fietsen en hoeveel klimmen vandaag, naar welke camping gaan we, is er water, wat kunnen we onderweg krijgen en wat eten we dus. Af en toe konden we via internet gelukkig even contact met familie en vrienden onderhouden, er was heerlijk veel tijd om te lezen en dank zij de e-reader hadden we een ongekende hoeveelheid boeken tot onze beschikking.

Weer thuis bekijken we alle foto´s en lezen de reisverslagen nog eens door. Het valt niet mee om de vraag ´wat heeft het allermeeste indruk gemaakt en je mag maar 1 ding noemen´ te beantwoorden. Yellowstone, Grand Teton, Rocky Mountains, Arches, Canyonlands, Capitol Reef, Bryce Canyon, Grand Canyon, Saguaro, Monument Valley; wat in vredesnaam moet je kiezen :-? Door de route te plannen langs de mooiste parken hebben we het gevoel dat we 3 maanden lang door een aaneengesloten ansichtkaart hebben gereden. Als het dan toch echt moet noemen we de Grand Canyon en Yellowstone als het meest indrukwekkend.

Weer thuis en het is wennen. Ineens speelt ons leven zich het grootste deel van de dag weer binnen af en moeten er wekkers worden gezet. Het kijken op de websites van de natuurparken helpt wel om het ´helaasgevoel´ te verminderen. De eerste sneeuw in het Yellowstone Park is inmiddels gevallen en enkele van de hooggelegen bergwegen in het noorden zijn al weer afgesloten voor de winter. Zelfs in het zuiden in de Grand Canyon was het half september toen wij er waren ´s avonds al weer aardig fris. En ook daar sluit een deel van de campings eind oktober omdat de eerste sneeuw, zoals gebruikelijk, wordt verwacht. Het helpt ons om geen spijt meer te hebben en de voorkeur te geven aan de open haard in Middelburg boven bijv. de camping bij Twin Lakes, met 2800m de hoogste plek waar we gekampeerd hebben :D

Weer thuis met alles bij elkaar tegen de 3300 fietskilometers op de teller in 9 fietsweken. Het valt bijna in het niets als we het vergelijken met de afstanden die we gemotoriseerd aflegden: in 1 dag 450 km met de shuttlebus van Moab naar Torrey, in 2 dagen overbrugden we met de auto de 900 km van Idaho Falls naar Fort Collins (Colorado) en met de camper maakten we in 10 dagen een ´rondje´ van 1600 km door Arizona. Voor de liefhebbers staan er in het foto archief bij dit bericht enkele routekaartjes en geven we onderstaand nog wat facts & figures.

Top 5 hoogste bergpassen
Welke--------------Top op
Boulder Mountain----2928m
Beartooth Pass------3337m
Fremont Pass--------3450m
Independence Pass---3687m
Trail Ridge Road----3713m

Top 5 langste dagafstand op de fiets
Van > Naar-----------------------KM's
0707 Billings > Red Lodge-------093 km
0808 Christal River CG > Paonia-085 km
0908 Paonia > Grand Junction----117 km
1108 Fruita > Colorado Canyon---110 km
0409 Marble Canyon > Cameron----115 km

Top 5 bergpas klimmen
Welke------------Van > Naar----Klimmen
Trail Ridge Road--2367m > 3713m = 1346m
Beartooth Pass----2230m > 3337m = 1107m
Mc Clure Pass-----1780m > 2670m = 0890m
Boulder Mountain--2096m > 2928m = 0832m
Independence Pass--2860m > 3687m = 0827m