Flagstaff: Get your kicks on route 66

Vanaf de noordrand van de Grand Canyon rijden we de 75 km terug naar Jacobs Lake en kamperen daar opnieuw. De volgende dag beginnen we relaxed: we dalen in 20 km af van 2400m naar 1800m over een weg die loopt door een beboste canyon. De Vermillion Cliffs hadden we op de heenweg naar de Grand Canyon al in de verte gezien. Nu komen we er dichterbij, de cliffs steken hoog uit boven de omgeving en de weg loopt er in een wijde boog om heen. Het afdalen gaat ook na 20 km door, zij het geleidelijker en we komen in een heel ander landschap terecht: hooggelegen woestijn. Na 70 km zijn we in Marble Canyon dat slechts op 1130m hoogte ligt.

Marble Canyon is een oude handelspost (trading post). In afgelegen streken kwamen de indianen daar naar toe om hun producten te verkopen en producten van blanken te kopen. Een deel van deze handelsposten bestaat nog steeds, zij het in een eigentijds jasje. Op deze plaatsen zijn ze de enige benzinepomp, motel, restaurant, winkel met o.a. producten van indianen in de verre omtrek gevestigd. Marble Canyon ligt direct aan de brug van de Colorado River en hier is ook de grens van het Navajo Reservaat.

De volgende dag starten we om 6.15u extra vroeg vanwege de hitte en de lange etappe, inclusief een klim van zo'n 800m, die we vandaag moeten afleggen. Er is geen tussenstop mogelijk. Het blijkt ook wel dat we de tijd nodig hebben want het is 16.30 u als we 115 km verder bij Cameron, de volgende trading post, van de fiets afstappen. Dan zijn we trouwens, ondanks al ons geploeter eerder deze dag om te klimmen, weer afgezakt tot 1325m hoogte. We eten in het restaurant aldaar, zitten nog even in de tuin en ploffen dan moe neer op het enorme bed in het motel.

De volgende dag rijden we verder door het reservaat heen. Hier en daar staan er wat kraampjes langs de weg waar indianen vrnl. hun handgemaakte sieraden proberen te verkopen. Verder staan er hier en daar wat (plukjes) huizen. Winnetou heeft, zo nemen we waar, de wigwamtenten al lang geleden ingeruild voor trailerhomes en de paarden voor pick-ups of SUV's. En daarmee ziet het er ongeveer net zo shabby uit als op de plekken waar Amerikanen buiten het reservaat met een slechte sociaal-economische positie wonen. Als we door het Navajo reservaat rijden realiseren we ons dat we eigenlijk vrij weinig weten van de reservaten, de situatie en de positie van de indianen (native americans zoals tegenwoordig de politiek correcte benaming is). Een paar dagen later in Flagstaff bezoeken we het museum van Northern Arizona waar wel aandacht wordt besteed aan de geografie en archeologie van het gebied. Maar dat geeft op deze punten weinig informatie.

De tocht van Cameron naar Sunset Crater bestaat uit een lange geleidelijke klim van zo'n 900m over een afstand van 64 km. Een paar kilometer voor de camping een beetje regen en de eerste lekke band van deze vakantie ;-( Met een keertje oppompen halen we net de camping, zo hoeven we gelukkig niet langs deze vrij drukke weg een band te staan plakken. Het regent 's nachts behoorlijk en ook 's ochtends en onderweg als we op weg zijn richting Flagstaff krijgen we een paar flinke kletsbuien op ons hoofd.
Flagstaff, op 2100m hoogte en met zo'n 50.000 inwoners, is voor ons de eerste 'grote' stad die we sinds begin juli hebben gezien. We genieten er van het feit dat we sinds een week weer eens boodschappen doen in een supermarkt met een behoorlijk assortiment. De magische route 66 loopt door deze stad en daar wordt met allerhande souvenirs flink op ingespeeld. Vanuit Flagstaff fietsen we een dagtocht de bergen in naar Mary Lake. We zien onderweg kalkoengieren die zich tegoed doen aan een 'vers' aangereden hert. Op de terugweg flink onweer, regen en hagelstenen. Als mensen uit de regio van Phoenix zeiden dat het een stad was met zo'n aangenaam mild klimaat waren dit niet de beelden die wij daar bij hadden.