Famous potatoes: trots op ......

In Nederland zou je het niet verzinnen om vol trots een nummerbord op je auto te 'plakken' waarmee je jezelf als kaaskop of aardappelboer profileert. De meeste Amerikanen zijn trots op hun land en schamen zich dus echt niet voor dit soort zaken. 'Onze' Rita zou er wat van kunnen leren. In Idaho Falls halen we de auto op die we voor een paar dagen hebben gehuurd.
Hoewel we in Nederland inmiddels qua auto op het niveau zitten dat we geen spottende opmerkingen meer horen over "dat Bart Smit autootje van jullie", zijn we deze Amerikaanse afmetingen toch echt niet gewend. De auto die we hebben gehuurd hoort in Amerika tot de gemiddelden, maar voor ons gevoel is het allemaal giga. Nog gekker is dat ook onze bagage zich binnen de kortste keren aanpast aan de mogelijkheden van de auto: 1 kg aardappels, meloen en ja nu we toch fruit kunnen eten dan ook nog maar een halve ananas en wat te denken van een fles wijn of een 6 pack bier.
We willen de afstand naar Colorado ermee overbruggen, aangezien wij toch liever in de bergen zijn willen we niet meer dan een week fietsen door het desolate landschap in Idaho en Wyoming. Met de auto overbruggen we zo een afstand van +/- 900 km. Zo hier en daar is er een fabriek waar bijv. schaliegas wordt gewonnen uit gesteente en in de buurt daarvan soort van zijn een soort 'nederzettingen' van RV's of mobile homes te vinden. Voor de rest is het vooral erreg leeg. Onderweg overnachten we op een camping in Rawlings. Dit stadje heeft, aldus een local, zijn faciliteiten aan motels etc. vooral te danken aan de staatsgevangenis. De bezoekers van de gevangenen, die van heinde en ver hier worden geplaatst, kunnen de reis vaak niet in 1 dag maken.
We komen de 2e dag alweer meer in het bergachtig gebied van Colorado. We rijden door naar Estes Park nabij de ingang van Rocky Mountains National Park. Het is echt hoogseizoen en fietsplaatsen doen ze hier ook niet aan. De campings in het park zijn aan deze kant allemaal hartstikke bezet. We kiezen dan ook voor een camping net erbuiten waar we een aantal dagen blijven staan. We rijden het park een eind in en maken een wandeling bij Bear Lake. Omdat we de route kwijt raken in sneeuw die er nu eind juli! nog steeds ligt, keren we terug en nemen een andere trail. We klimmen daar tot 3500m hoogte in een prachtig alpien landschap.
De volgende dag is het weer afgelopen met het luxe auto gebeuren. We laden de fietsen in, rijden naar Fort Collins, leveren daar de auto in en fietsen vervolgens 70 km terug naar de camping. Onderweg ziet het er wat dreigend uit en uiteindelijk halen we zelfs de regenjassen te voorschijn.