Van Colorado naar Utah

Na een tussenstop op de camping van Fruita (Colorado) vervolgen we richting Arches Park. Om 7 u ‘s ochtends zitten we op de fiets want we hebben een flinke afstand (en hitte) voor de boeg die dag. We kunnen gelukkig grotendeels de drukke Interstate snelweg vermijden. Gevolg daarvan is trouwens wel dat we in een compleet desolate omgeving fietsen. We passeren de ‘grens’ tussen de staten Colorado en Utah. Bij Cisco, een min of meer vervallen en verlaten dorp, gaan we de Interstate af en de ‘scenic byway’ richting Arches park op. Een prachtige route door de rode canyon waar de Colorado rivier zich doorheen slingert. Er zijn verschillende national forest campings in deze canyon en onze bedoeling is daar de eerste van te nemen. Dat lijkt even wat problematisch te worden: geen waterkraan, geen grote campers waar we water kunnen bietsen en een waterzuiveraar die verstopt raakt van het zanderige water van de Colorado Rivier. Allemaal dingen waar we nu geen rekening mee hebben gehouden. Moe of niet moe, we fietsen na 100 km nog eens 10 km door naar de volgende camping. Ook daar geen waterkraan, maar wel is er een groep jongens op zomerkamp met plenty koel water in een tank en we mogen er net zo veel van gebruiken als we nodig hebben. Zelden zo blij met water geweest.
Het is een prachtig gelegen camping.

Overigens daar 's avonds nog een bijzondere ervaring met ‘wildlife’ opgedaan. Theo was even weg om wat foto's te maken en ik zat bij de tent te lezen. Zo’n 1-1,5 m rond het stoeltje scharrelde een leuk, zwart/wit diertje rond. Geen idee wat dat was, maar ik bleef vooral heel stil zitten zodat ik het uitgebreid en goed kon bekijken en hopelijk Theo met fototoestel op tijd terug. Voor die tijd verdween het beestje echter tussen de struiken. De volgende dag in het visitor center herken ik het als een skunk (stinkdier). Wat een geluk dat ik zo stil had gezeten want het is niet echt een pretje te noemen als die beestjes schrikken en hun ‘sproeier’ aanzetten. Dat stinkt letterlijk uren in de wind en je krijgt die stank niet zomaar van je af.

De volgende dag rijden we verder door de prachtige canyon naar Moab. Een stadje dat vroeger niets voorstelde maar in de 50-er jaren dankzij de vondst van uranium tot grote groei kwam. Op dit moment loopt er nog een ‘project’ om een groot terrein waar de uraniummijn was en de activiteiten plaatsvonden af te graven en te vervoeren naar een plaats waar langdurige opslag kan plaats vinden. Die discussie komt bekend voor! Na de sluiting van de mijn kwam er een terugval, maar inmiddels is het toerisme een nieuwe bron van groei en inkomsten. Het stadje is klein en bestaat, dankzij Arches Park en Canyonland park, uit een aaneenschakeling van restaurants, motels en bedrijven met outdoor activiteiten als raften, kajakken, fietsen, jeepverhuur. We hebben er een aangename camping gevonden vrijwel midden in het stadje.